Jan Łukasiewicz
Polski logik i filozof analityczny, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Notacja polska sposób zapisu wyrażeń logicznych (a później arytmetycznych), podający najpierw operator, a potem operandy (argumenty). notacja ta pozwala na łatwiejsze przeprowadzanie operacji na formułach o znacznej długości.
Jego praca "O zasadzie sprzeczności u Arystotelesa" zapoczątkowała rozwój logiki matematycznej. Był autorem logiki trójwartościowej, pierwszego nieklasycznego rachunku logicznego, na bazie którego powstały logika modalna, logika probabilistyczna i logika rozmyta. Twórca notacji polskiej, podstawy odwrotnej notacji polskiej, sposobu zapisu wyrażeń arytmetycznych szeroko stosowanego w informatyce do dnia dzisiejszego. Zapis ten pozwala na całkowitą rezygnację z użycia nawiasów w wyrażeniach, jako że jednoznacznie określa kolejność wykonywanych działań. RPN jest używana w niektórych językach programowania (Forth, PostScript), w realizacji programowej arkuszy kalkulacyjnych i kompilatorów języków programowania oraz w kalkulatorach naukowych firmy Hewlett-Packard. Łukasiewicz zaproponował też podział rozumowań logicznych na dedukcyjne i redukcyjne (zamiast tradycyjnych indukcyjnych), który jednak nie przyjął się szerzej.
Podczas okupacji niemieckiej w Polsce uczestniczył w tajnym nauczaniu. Od 1944 pozostawał na uchodźstwie. Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Stanisław Leśniewski
Logik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej.
Twórca najsłynniejszego zapisu w językach informatycznych (i++). Zamiast przy konstruowaniu pętli podstawowej konstrukcji w programowaniu informatycznym pisać : i = i + 1, piszemy i++ , i ten zapis przyspieszył wielokrotnie prace komputera a przede wszystkim prace tzw. jądra systemu operacyjnego.
W pierwszym okresie (1912–15) Leśniewski zajmował się problemami z pogranicza logiki, gramatyki i psychologii. Poszukując rozwiązania sformułowanej przez Bertranda Russella głośnej antynomii zbioru wszystkich zbiorów, które nie są własnymi elementami, stworzył nową teorię mnogości, opartą na pojęciu zbioru kolektywnego, czyli mereologicznego. Zasady tego systemu, czyli mereologii, wyłożył w pracy Podstawy ogólnej teorii mnogości.
Leśniewski wprowadził do logiki wiele ważnych idei, niezależnie od własnych konstrukcji, znacznie wpływając na rozwój logiki XX w. Jest np. autorem teorii kategorii syntaktycznych, diagnozy paradoksów semantycznych przez odróżnienie języka od metajęzyka oraz pierwszej całkowicie poprawnej teorii definicji w systemach logicznych. Leśniewski, choć odżegnał się od filozofii w drugim okresie swej twórczości, miał jednak bardzo określone poglądy filozoficzne. Był radykalnym nominalistą, odrzucał jakiekolwiek przedmioty abstrakcyjne. W filozofii logiki sprzeciwiał się konwencjonalizmowi i relatywizmowi. Uważał, że logika opisuje świat i że tylko jeden system (jego własny) poprawnie modeluje rzeczywistość, w związku z tym odrzucał logiki wielowartościowe.
Marian Rejewski
Polski matematyk, wybitny kryptolog.
Złamał szyfr Enigmy, najważniejszej maszyny szyfrującej używanej przez hitlerowskie Niemcy. Twórca tzw. „bomby Rejewskiego” oraz prekursor nowoczesnych metod łamania szyfrów.
Rejewskiego i współpracujących z nim kryptologów z Biura Szyfrów, między innymi Henryka Zygalskiego i Jerzego Różyckiego, umożliwił odczytywanie przez Brytyjczyków zaszyfrowanej korespondencji niemieckiej podczas II wojny światowej przyczyniając się do wygrania wojny przez aliantów.
Stanisław Ulam
Był twórcą pierwszych metod numerycznych, np. metody Monte Carlo. Był też jednym z pierwszych naukowców, którzy wykorzystywali w swych pracach komputery.
Stanisław Ulam, amerykański matematyk polskiego pochodzenia, zasłużył się na polu matematyki i fizyki teoretycznej. Był jednym z naukowców, którzy brali udział w powstawaniu bomby neutronowej. Za pomocą komputerów projektował modele reprodukowania neutronów oraz rozwiązania zagadnienia tak zwanej drgającej struny. Rozwiązanie to zyskało miano układu oscylującego Fermiego-Pasty-Ulama.
Ulam zajmował się topologią, teorią mnogości i teorią miary. Jego prace przysłużyły się do rozwoju teorii grup oraz funkcji rzeczywistych. Co więcej, Ulam zainicjował tak zwaną numeryczną metodę Monte Carlo, wykorzystywaną do projektowania bardzo złożonych procesów matematycznych takich, jak obliczanie całek czy łańcuchów procesów statystycznych. Opiera się ona na losowaniu poszczególnych wielkości procesu.
Wacław Sierpiński
Polski matematyk, profesor Instytutu Matematycznego PAN.
Twórca trójkąta Sierpińskiego, dywanu Sierpińskiego, liczb Sierpińskiego oraz przestrzeni Sierpińskiego.
Należy do grona najwybitniejszych polskich matematyków, zajmował się różnymi działami matematyki. Interesował się teorią liczb, analizą matematyczną, teorią mnogości, topologią czy teorią funkcji rzeczywistych. Pracował nad tak zwanym aksjomatem wyboru należącym do teorii mnogości. Ponadto wiele miejsca poświęcił rozważaniom na temat hipotezy continuum, skupiającej się na mocy zbiorów liczb naturalnych i liczb rzeczywistych. Matematyka zawdzięcza mu takie pojęcia, jak trójkąt Sierpińskiego i dywan Sierpińskiego. Wyróżnia się także przestrzeń Sierpińskiego i liczby Sierpińskiego.
